Καλώς ήρθες στο ΠΕΤΑ ΤΟ!, ένα πόντκαστ για την οργάνωση, το συμμάζεμα, την τάξη και το επιλεγόμενο… adulting. Εγώ είμαι η Ροδιά, και μαζί θα βρούμε την άκρη της κλωστής για να ξεμπλέξουμε κάθε κουβάρι.
Σ’ αυτήν την εκπομπή συζητάω και προτείνω γενικές πρακτικές λύσεις για καθημερινά προβλήματα, αλλά είμαι εδώ για να συζητήσουμε τα δικά σου ξεχωριστά ζητήματα στις Kick Ass Συνεδρίες Προσωπικής Ανάπτυξης.
Χελοοοοόου! Ξαναγυγνάω στις συνηθισμένες εκπομπές μετά από έναν μήνα animated minis. Εκτός από τη διαρκή ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μου για τη δημιουργικότητα και τις ικανότητες της Σιλένας και της Τόνιας που έφτιαξαν αυτά τα πανέμορφα βίντεο, ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για το feedback και τα σχόλιά σας που μου έφτιαξαν το κέφι. Χαίρομαι πολύ που αυτή η σπέσιαλ σειρά βίντεο σας άρεσαν και σας έκαναν να γελάσετε κι ελπίζω κάθε φορά που κρατάτε στυλό που του ‘χει τελειώσει το μελάνι, να σας στοιχειώνει η φωνή μου και να το πετάτε ακαριαία!
Σήμερα θα μιλήσω για την κριτική, αλλά όχι γενικά και αόριστα -δεν μιλάω για την κοινωνική κριτική ή οτιδήποτε τέτοιο. Μιλάω καθαρά πάντα μέσα στα πλαίσια του coaching, και εκεί, αυτό που λέω “τζάτζινγκ” είναι η μη-εποικοδομητική κριτική χωρίς ενσυναίσθηση ή κατανόηση.
Στις Kick Ass Συνεδρίες Προσωπικής Ανάπτυξης, η πρώτη φοβία που συνήθως αντιμετωπίζει ο άνθρωπος που έχω απέναντί μου είναι το ότι θα τον κρίνω. Η ιδέα πως θα μου πει κάτι δικό της, ότι θα μου εκμυστηρευτεί κάτι δύσκολο κι εγώ θα σκεφτώ κάτι αρνητικό.
Καταλαβαίνω απολύτως αυτήν την αυτόματη αντίδραση. Έχουμε άλλωστε συνηθίσει να μας κρίνουν κάθε μέρα όλη μέρα τυχαίοι άνθρωποι, στις δουλειές μας, στον δρόμο, στο ίντερνετ ή ακόμη και μέσα στις παρέες ή τις οικογένειές μας. Κι είναι πολύ εύκολο να γίνει συνήθεια η σκέψη πως αυτό το κάνουν όλοι.
Μέσα σε μια σχέση συμβουλευτικής και coaching όμως, δεν μπορεί να υπάρχει “τζάτζινγκ”. Δεν είμαι εδώ για να σε κρίνω ή να σε μαλώσω ή να σε κοροϊδέψω επειδή δεν κάνεις κάτι όπως το θέλω εγώ. Είμαι εδώ για να καταλάβουμε μαζί γιατί το κάνεις, τι δεν δουλεύει σ’ αυτό που κάνεις και πώς μπορούμε να το βελτιώσουμε για να είσαι καλύτερα στη δουλειά σου, στη ζωή σου -καλύτερα με την εαυτή σου.
Έχω στο παρελθόν μιλήσει λιγάκι για το πώς, πολλές φορές, σ’ αυτό το πεδίο, εμφανίζονται αυθεντίες που ισχυρίζονται πως έχουν τη μία και μοναδική λύση. Πως έχουν βρει τη μέθοδο και τη συνταγή που θα κάνει τη ζωή σου εύκολη και τέλεια. Πως αν ακολουθήσεις κατά γράμμα το προκαθορισμένο πρόγραμμά τους θα βρεθείς μαγικά στον κόσμο των μονόκερων που τρώνε όλη μέρα πάστες τιραμισού και ποτέ ξανά δεν θα έχεις ούτε ένα πρόβλημα.
Κι αυτό δεν με ενοχλεί απλώς γιατί έχω ίσως κάποιο πρόβλημα με την εξουσία (αχέμ / λολ), αλλά γιατί πιστεύω πως δεν λειτουργεί. Και δεν λειτουργεί επειδή, πρώτον, όλες είμαστε διαφορετικές και δεν είναι σίγουρο πως ό,τι με βοηθάει εμένα θα βοηθάει κι εσένα και επειδή, δεύτερον, εάν ισχυρίζεσαι πως έχεις τη μία και μόνη λύση, σημαίνει πως μάλλον κρίνεις αρνητικά οποιαδήποτε εναλλακτική προσέγγιση.
Επίσης, η εμπειρία μου (και η κοινή φάκινγκ λογική) μου έχει δείξει πως αν κάτσω πάνω από το κεφάλι σου με διπλωμένα χέρια και σουφρωμένα χείλια και σε κοιτάω υποτιμητικά, ε, δεν θα μπορείς με τίποτα να κάνεις τις κινήσεις που έχουμε συμφωνήσει ότι θα σε βοηθήσουν γιατί απλώς θα κάθεσαι και θα αισθάνεσαι χάλια.
Το πιο στεναχωρητικό δε, είναι ότι έχουμε εσωτερικεύσει το τζάτζινγκ και τείνουμε να πληγωνόμαστε και να κοπανάμε αλύπητα τις εαυτές μας εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ένα από τα πιο σημαντικά και ταυτόχρονα δυσκολότερα πράγματα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ξεμάθουμε την τιμωρητικότητα και να μάθουμε να συγχωρούμε τις εαυτές μας.
Οι δυσκολίες και τα προβλήματα είναι αναπόφευκτα στη ζωή και τα πάντα παίρνουν χρόνο για να μάθεις πώς να τα κάνεις ή πώς να τα χειρίζεσαι. Δεν φτάνουμε στον κόσμο αυτομάτως έτοιμες ν’ αντιμετωπίσουμε τα πάντα, άσε που ο κόσμος είναι δύσκολος και μας βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές. Κι ακόμη κι αν για ένα πρόβλημα φταίμε εμείς, πάντα υπάρχει τρόπος να διορθωθεί ή τουλάχιστον μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εμπειρία για το μέλλον.
Ξανά και ξανά λέω: όταν είσαι στη χειρότερή σου φάση, όταν έχεις εξουθενωθεί απ’ το κοπάνημα που ‘χεις ρίξει στην εαυτή σου, όταν πια έχεις καεί και όλα σου φαίνονται βουνό… σκέψου τι θα έλεγες σε μια καλή σου φίλη αν βρισκόταν στη θέση σου. Σκέψου με πόση ενσυναίσθηση και κατανόηση και αγάπη και φροντίδα θα συμπεριφερόσουν στη φίλη σου. Πώς θα την παρηγορούσες; Τι θα της έλεγες; Τι θα την προέτρεπες να κάνει;
Ναι, είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπίσεις την εαυτή σου σαν μια αγαπημένη φίλη. Αλλά σκέψου πόσο όμορφο κι ανακουφιστικό θα ήταν αν, αντί να σε έκρινες όλην την ώρα, φρόντιζες την εαυτή σου όπως μια φίλη. Μια φίλη με ελαττώματα, προβλήματα, αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα στην αγάπη, την ηρεμία, την ξεκούραση, τη φροντίδα.
Νο τζάτζινγκ!
Ο χρόνος μας τελείωσε για σήμερα. Επικοινώνησε μαζί μου για κάθε απορία ή πρόταση. Για Κ/κωφούς followers αλλά και για όσες φίλες προτιμούν να διαβάζουν την εκπομπή, πλήρες κείμενο για κάθε επεισόδιο υπάρχει στο site μου: rodiavalkanou.com.
Μην ξεχάσεις να κάνεις follow και subscribe ή και να με κεράσεις έναν καφέ στο Ko-Fi!
Ευχαριστώ που έφτασες ως το τέλος και θα τα ξαναπούμε στο επόμενο επεισόδιο. Μέχρι τότε… ψυχραιμία, συγκέντρωση και συνέπεια!